Spodziewała się protestu, ale Lucien milczał.

- Jesteś pijany?
- Nie - uciął siostrzeniec zdecydowanym tonem. - W tym tygodniu już dość się
- Ponieważ Alexandra obawia się, że gdy tylko straci pańskie poparcie, lady Welkins
Owszem, zastanowiła się. Pragnęła tego samego, co w zeszłym roku, tego samego, czego życzyła sobie na każde urodziny.
Dobry Boże, ona wie!
- Nie. Bywasz gorący albo zimny.
- Przestań.
swoją obecnością.
niż pożytku. Plotki były jeszcze świeże.
to tylko gra.
- A o co cię pytali?
kłopotliwej sytuacji.
- Lex, po prostu nie jesteś romantyczna.
- Byłam na sobotnim balu i widziałam... - Bebe głęboko wciągnęła powietrze. - Widziałam, jak wymyka się z hotelu na spotkanie z chłopakiem. Około dziewiątej. Odjechali jego samochodem.

- O, nie - przerwała mu, potrząsając głową. - Nie zmienię zdania, że jesteś po prostu
wyimaginowanych przewinień. Zsunął się z ławki i ukląkł przed nią.
Pokręciła głową.
czegoś nie potrzebuje.
- Jasne - odparł i z powagą pokiwał głową.
- N - nie.
wadzenia walki? Czyżby... no tak, nie wrócił o wyznaczonej
- Tak, a masz śliczną cerę.
- Milordzie - odezwała się bogini, wyrywając go z zamyślenia - ma pan fortepian?
Nerwowe podniecenie przerodziło się w gniew.
Bryce zanurzył ręce w jej włosach.
- Spałam z tobą. Wiem, że dałeś jej wiele rozkoszy.
miem, co zaszło, ale to było coś potwornie wielkiego i czar-
- Błaznuj sobie, jeśli ci się podoba, ale za nic nie zostawię cię tutaj. Mowy nie ma. Wpadłeś mi pod koła i od tej chwili jestem za ciebie odpowiedzialna.
Głos lorda Kilcairna brzmiał mniej gniewnie niż w sali balowej, ale wciąż poważnie.